Solcular ve hesap..
üretim araçlarının kamunun, devletin elinde olması, ekonomik etkinliklerin kâr yerine insanların gereksinimlerini karşılaması gerektiğini öne süren,ve bunun katılımcı bir demokrasiyle mümkün olabileceğini savunan. değer olarak emeğe ve insana önem veren öğretiye ‘’solcu’’ öğreti denir.
Kerameti kendinden menkul, bu ülkenin görüp görebileceği en gaddar din tüccarlarından biri olan bir zatı muhterem demişki:
SOLCULAR HESABA ÇEKİLECEK!
Tabiki çekilecek ama sadece solcular değil, herkes hesaba çekilecek. Kendisi ve suç ortakları bilmem ne tarikatının bilmem hangi kolundan oldukları için hesaba çekilmeyecek ya, sorgu meleklerine boş kalmasınlar diye iş buyuruyor aklınca. Tam bir şirk söylemi Yani, bu ayeti kerimede müşriklerin söylediği gibi. (Sebe Suresi, 35. ayet: Ve: “Biz mallar ve evlatlar bakımından daha çoğunluktayız ve bir azaba uğratılacak da değiliz” de demişlerdir) tam o kafa ile hesaptan muaf olduğunu düşünüyor. asıl hesaba ve en fazla hesaba çekilecek olanın kendisi ve şürekası olduğunu bilmeden düşünmeden.
Bilmezmi ki, allah; dünyada kendi düzenini kurmak için iyi insanları kullanır, kötü insanlarda kendi düzenlerini kurmak için allahı kullanır diye. Milyonluk villalarda oturan, milyonluk araçlarla fink atan solcularmı yoksa o zatı muhterem mi acaba? Ehli iman birisi çıkıp bu zevatın ne ürettiğini, ne kadar vergi verdiğini, bu memlekete ve insanına ne gibi faydaları olduğunu söyleyebilirmi acaba? Fakir fukara saf insanların dini duygularını sömürerek edindikleri bu servetlerle allahın hangi emrini yerine getirdiklerini kendileri söyleyebilirmi acaba? Kendileri boğazlarına kadar zift’e batmışken tek derdi ekmek ve insan olan solculara kara çalmak inançlarının hangi gereğidir acaba?
Peygamberlerin hemen hemen hepsinin allahın buyruklarını tebliğ ettiklerinde, kendilerine saldıranların ve onları küçük görenlerin, o yerin zenginleri olduğunu bilmeyen varmı acaba? Kuranın söylemine ‘’ehli yemin’’ yani peygamberlerin ardında duran sağ ehli nin o yerin fakirleri olduğunu bilmeyen varmı peki? hud suresi 27 de buyuruyor. (Kavminin ileri gelen inkârcıları, “Biz seni sadece bizim gibi bir insan olarak görüyoruz. Sana sığ görüşlü ayak takımımızdan başkasının uyduğunu da görmüyoruz. Sizin bize karşı bir üstünlüğünüzü de kabul etmiyoruz, bilâkis sizin yalancı olduğunuz kanaatini taşıyoruz” dediler) bu ayeti kerime hakkındaki diyanet in yorumu da şöyledir: (İleri gelenler” diye tercüme ettiğimiz mele’ kelimesi, “kavmin zenginleri ve soylularından oluşan eşraf ve lider kesimi, ileri gelenleri” mânasında Kur’an’da sıkça kullanılmaktadır. İşte bunlardan inkârcı olanlar üstünlüğü maddî güçte yani zenginlik, kabilenin genişliği ve adamlarının çokluğunda gördükleri için Nûh’a inanan sıradan insanları küçümsediler. Halbuki peygamberlere ilk inananların çoğu, ilâhî mesajın, kendilerine bu dünyada daha âdil ve eşitlikçi bir toplumsal düzen, âhirette de ebedî mutluluk vaad ettiği, toplumun alt tabakalarına mensup köle, yoksul ve ezilenlerden oluşuyordu. Peygamberlerin üstlendiği görev de, ıslahatçı karakteri sebebiyledir ki, toplumun mevcut düzenini elinde tutan varlıklı ve imtiyazlı kişiler ve gruplar nezdinde daima hoşnutsuzluğa yol açmıştır) Bu ayet ve yorum gösteriyorki dinidarların, sağcı diye nitelendirdikleri kesimin aslında solcular, solcu diye nitelendirdikleri kesimin de sağcılar olduğu kur’ani beyan ile açıktır.
Bay yobaz:
Bu ülkeyi solcular yönetiyor olsaydı, hem siyasi hem ekonomik olarak dünyanın bir numaralı ülkesi olurdu. Hiç kimse kimsesize, çocuğa, tecavüz etmeye cesaret edemezdi, kimse kimsenin sırtına binip zengin olamazdı, kimse açlıktan ölmezdi, kimse iş bulamıyor veya atanamıyor diye intihar etmezdi, daha önemlisi kimse allahı ve dini kullanıp kendine bir düzen kuramazdı bilesin.
Zengin varlıklı bir adam ölümden çok korkuyor ve mezarda bir kefenle nasıl yalnız yatacağım diye endişe ediyor ve ölünce mutlaka yanında birisinin olmasını istiyormuş. Ben ibadetten çok yoksunum hep dünyaya çalıştım diye düşünüyormuş. Bir gün çocuklarına ve aile yakınlarını çağırarak konuyu onlara anlatıyor, “ ben ölünce bir gece benimle beraber mezarda kalacak birisini bulun. Kabirden çok korkuyorum” demiş.
Yakınları aramışlar taramışlar, ama bir türlü bir gece babaları ile mezarda kalacak birisini bulamamışlar. Bir gün bir tanıdık gelmiş:
“ benim tanıdığım bir hamal var, durumu çok iyi değil her halde o kalır” demiş.
Adamı bulmuşlar zengin adamın huzuruna çıkarmışlar, adam hamala,” ben ölünce bir gece benimle kalırsan sana malımı mülkümün yarısını vereceğim. Bunun içinde seninle sözleşme yapmamız lazım” demiş.
Hamal, “ zaten bitmişim ola ki mezarda ölürsem zaten bir şeyim yok. Ölmezsem hayatımı devam ettirecek bir mala sahip olurum” diyerek teklifi kabul edip sözleşmeyi imzalıyor.
Bir müddet sonra zengin adam ölüyor. Hamalı buluyorlar ve soruyorlar:
“ yapılan sözleşmeye sadıkmısın yoksa vaz mı geçtin” diyorlar.
Hamal, “ vaz geçmedim sözümde duruyorum” demiş.
Adamı hamalla birlikte kabre koyup mezarı kapatıyorlar.
Bir zaman sonra melekler sorguya geliyorlar. “Ölü bizim de şu canlı kim” diye sormuşlar. Kendi aralarında demişler ki, “ ölü zaten bizim önce şu canlıyı sorgulayalım”
Hamal kazancı olan iple mezara girdiği için meleklerin dikkatini hamallık yaptığı ip çekiyor. Başka bir şeyi olmayınca bu ipin hesabını soruyorlar. Sabaha kadar süren sorgunun ardından ölünün yakınları hamalı kabirden çıkarmak için sabahlaeyin gelip mezarı açıyorlar.
Hamal bitkin bir vaziyette kan ter içinde dışarı çıkıyor
Ölen kişinin çocukları hadi gel sana sözleşme gereği mallarını verelim dediler.
Hamal, “ sizin olsun istemem diyor. ben sabaha kadar hamallık ipini nasıl kazandığımın hesabını veremedim. Allah sizin babanıza yardım etsin. Ben ne mal isterim ne de mülk, bana sadece ipim yeter” diyor.
Kıssadan hisse, bir hamal bir ipin hesabını veremezken, haksız, helal olmayan, emek vermeden ve helalinden kazanıp harcamayan insanlar ne yapacak acaba?
